BEHLÜL DANA BİR GÜN HARUN-REŞİDİN SARAYINA GELDİĞİNDE, BOŞ GÖRDÜĞÜ HALİFENİN TAHTINA OTURUVERDİ.

BU, BÜYÜK BİR CÜRET’Tİ. SULTANIN TAHTINA OTURMAK, DÜPEDÜZ BİR KÜSTAHLIKTI.

CEZASI ÇOK AĞIRDI, BELKİ DE ÖLÜMDÜ.

BEHLÜLÜN TAHTA OTURDUĞUNU GÖREN ASKERLER, ONA ÖYLE BİR DAYAK ATTILAR Kİ,

BEHLÜLÜN FERYADINI İŞİDEN HARUN-REŞİD, BU GÜRÜLTÜYE KOŞARAK GELDİ.

BEHLÜL YÜKSEK SESLE AĞLIYORDU.

GÜRÜLTÜNÜN SEBEBİNİ SORDUĞUNDA:

“EFENDİM! BEHLÜL TERBİYESİZLİK ETTİ.

SİZİN TAHTINIZA OTURDU. ONU TERBİYEYE DAVET EDİP, DÖVDÜK.” HARUN-REŞİD, BÖYLE SÖYLEYEN ASKERLERE,

“YAHU! O BİR DELİ, MECZUB, BİR ZAVALLIDIR.

BÖYLE OLMASA PADİŞAH TAHTINA OTURURMU?” DİYEREK BEHLÜLE DÖNÜP TESELLİ ETMEK İÇİN:

“AĞLAMA EY BEHLÜL! ÜZÜLME, SİL GÖZÜNÜN YAŞINI” DEYİP, BEHLÜL’ÜN GÖNLÜNÜ ALIRKEN; HARUN’UN BU SÖZLERİNİ DİNLEYEN BEHLÜL:

“YA HALİFE! BENİ DÖVDÜKLERİ İÇİN AĞLAMIYORUM, SENİN NAMINA, SENİN İÇİN AĞLIYORUM” CEVABINI VERDİ.

HARUN-REŞİD, ŞAŞIRARAK:

“BENİM İÇİN NEDEN AĞLIYORSUN? BENİM AĞLANACAK NEYİM VAR?” DEDİĞİNDE, BEHLÜL,

“EY HALİFE! ŞU SENİN TAHTINA BİR KERE OTURDUM, OTURDUĞUM BU KADARCIK ZAMAN İÇİN, BU KADAR DAYAK YEDİM. YA SEN, YİRMİ YILDIR BU TAHT’TA OTURUYORSUN. SENİN YİYECEĞİN DAYAĞIN HESABI ACABA NİCE OLUR?

İŞTE SENİN YİRMİ YIL İÇİN YİYECEĞİN DAYAĞI DÜŞÜNÜYOR ONA AĞLIYORUM” DEDİĞİNDE; HARUN-REŞİD DEHŞETE DÜŞÜP AĞLAMAYA BAŞLADI. AH EDEREK SAÇ VE SAKALINI YOLARAK

“NE YAPAYIM DA, AHİRET’TE BU DAYAKTAN, AZAPTAN KURTULAYIM?”

DİYE SORDUĞUNDA, ONA:

“ADİL OL! MEMLEKETİNİ ADALET İLE İDARE ET!

DEDİ. BU KISSADAN HİSSELER YALNIZ HALİFE VE DEVLET YÖNETENLER İÇİN DEĞİL.

BİZLER İÇİN DE GEÇERLİ.

İŞCİ, MEMUR, ASKER, POLİS, HOCA, VS. MAAŞLI ÇALIŞAN YA DA ÖZ İŞİNİ YAPAN, ESNAF, TÜCCAR, SANAYİCİ, ANA, BABA KİM OLURSAN OL.

BÜTÜN İNSANLARI İLGİLENDİRİYOR.

ALDIĞIN PARAYI HAK EDİYORMUSUN. BAKMAKLA YÜKÜMLÜ OLDUKLARINA HELALİNDEN YEDİRİYORMUSUN.

ALLAH’IN HUZURUNA VARDIĞINDA NE DİYECEKSİN?

KENDİNİ NASIL SAVUNACAKSIN?

ALLAH HEPİMİZE RAZI OLACAĞI HAYAT YAŞATSIN.