BİR FAKİR, ÖNÜNE GELENE ŞÖYLE SÖYLERDİ:

“KİM, NE EDERSE ETTİĞİNİ ELBETTE BULUR.

SANMA Kİ YANINA KALIR.

ELBET BİR GÜN OLUR, ETİĞİNİ GÖRÜR.”

BU FAKİRİN BÖYLE SÖYLEYEREK DİLENMESİNE, BU SÖZLERLE YARDIM İSTEMESİNE KIZAN VE SİNİRLENEN BİR KADIN, BİR TEPSİ BÖREK YAPTI VE BÖREĞİN HAMURUNA ZEHİR KATTI.

SONRA DA, BU ZEHİRLİ BÖREĞİ BİÇARE FAKİRE VEREREK:

“AL BABA, TAZE TAZE PİŞİRDİM, AFİYETLE YERSİN.” DEDİ.

HİÇ BİR ŞEYİN FARKINDA OLMAYAN FAKİR:

ALLAH KABUL ETSİN, NİYAZI İLE BÖREĞİ ALDI, TORBASINA KOYDU VE ŞEHİR DIŞINDAKİ BİR ÇEŞME BAŞINDA OTURARAK KARNINI DOYURMAĞA HAZIRLANDI.

HENÜZ, YEMEĞE BAŞLAMAMIŞTI Kİ, BİR ASKER PEYDA OLDU VE FAKİRİN BÖREK YEMEĞE HAZIRLANDIĞINI GÖREREK:

“AMAN BABA, AÇLIKTAN ÖLÜYORUM. BANA, ŞU BÖREKTEN BİRAZ VERİRMİSİN?” DEDİ.

İHTİYAR FAKİR BU AÇ VE YORGUN ASKERE ACIDI VE O KADININ KENDİSİNE İKRAM ETTİĞİ BÖREĞİ OLDUĞU GİBİ ONA VERDİ VE KENDİSİ DE TORBASINDAN ÇIKARDIĞI KURU EKMEĞİ, SUDA ISLATARAK AFİYETLE YEDİ.

BU ARADA, UZUN BİR YOLCULUKTAN DÖNDÜĞÜ ANLAŞILAN ASKER DE, BÜYÜK BİR İŞTAH İLE FAKİRİN KENDİSİNE VERDİĞİ BÖREĞİ YEDİ, ÜZERİNE DE KANA KANA BİR SU İÇEREK, İHTİYARA TEŞEKKÜR VE DUALAR EDEREK YOLUNA DEVAM ETTİ.

ZAVALLI ASKER, HENÜZ EVİNE GİRMİŞ VE ANASININ ELİNİ ÖPMÜŞTÜ Kİ, KENDİSİNE MÜTHİŞ BİR SANCI ARIZ OLDU.

YERLERDE KIVRANIYOR, TIRNAKLARI İLE TAHTALARI SÖKÜYORDU.

YILLARDAN BERİ HASRET KALDIĞI YAVRUSUNA KAVUŞTUĞU AN ONUN BU FECİ ISTIRABINA ŞAHİT OLAN ANNE, DELİYE DÖNMÜŞDÜ.

CİĞERPARE YAVRUSUNU BAĞRINA BASIYOR VE GÖZYAŞLARI ARASINDA SORUYORDU:

“NE OLDU SANA BÖYLE GÜZEL EVLADIM, ANAN YOLUNA KURBAN OLSUN NEYİN VAR? HASTALIĞIN NEDİR?”

TALİHSİZ GENÇ BAŞINDAN GEÇENLERİ ŞÖYLE ANLATIYORDU:

“HİÇ BİR ŞEYİM YOKTU. BİR AN ÖNCE SANA KAVUŞMAK İÇİN MÜMKÜN OLABİLEN SÜRATLE GELİYORDUM. ŞEHRİN DIŞINDAKİ ÇEŞMENİN BAŞINDA BİR İHTİYARIN YEMEĞE HAZIRLANDIĞINI GÖRDÜM. BENİM DE KARNIM ÇOK ACIKMIŞTI. KENDİSİNDEN BİRAZ YİYECEK RİCA ETTİM O İYİ KALPLİ İHTİYAR DA, ÖNÜNDEKİ BÖREĞİ EL SÜRMEDEN BANA İKRAM ETTİ VE KENDİ KURU EKMEĞİNİ YEDİ. ONDAN AYRILIR AYRILMAZ DA BÖYLE SANCILANDIM..”

KADIN, ETTİĞİNİ BULDUĞUNU ANLAMIŞTI..

ŞİMDİ DÖVÜNÜYORDU:

“VAH EYVAH.. GÖRDÜNÜZMÜ BAŞIMA GELENLERİ? EVLADIMI BEN ZEHİRLEDİM. ŞU KIRILASI ELLERİMLE YAVRUCAĞIMIN YİYECEĞİ BÖREĞİN İÇİNE ZEHİRİ BEN KATTIM.”

FAKAT NE FAYDA? FAKİR DİLENCİNİN DEDİĞİ ÇIKMIŞ, EDEN ETTİĞİNİ BULMUŞTU.

İŞTE BU KISSA BİZLERE EN BÜYÜK İBRETTİR.

ELBETTE DUYANA, TABİKİ GÖRENE.

CENABI ALLAH BAKIPTA GÖRMEYENE KÖR DİYE HİTAP EDİYOR VE DÜNYADA DOĞRUYU GÖRMEYENLERİN AHİRETTE DE KÖR OLACAĞINI BUYURUYOR.

HAK VE HAKİKATTEN MAHRUM KALANLAR, GÖRDÜKLERİ HALDE İBRET ALMAYANLAR, İŞİTTİKLERİ HALDE DUYMAYANLAR, AKILLARINA, GÖZLERİNE, KULAKLARINA ASLA GÜVENMESİNLER.

BENİM GÖZÜM VAR, KULAĞIM VAR.. DEMESİNLER.

HAKKI GÖRMEYEN GÖZLERE VE HAK KELAMI DUYMAYAN KULAKLARA, YAKIN BİR GELECEKTE TOPRAK DOLACAK VE ONLAR HEP KÖR VE SAĞIR KALACAKLARDIR.

İNSAN O KİŞİYE DENİR Kİ BAKTIĞINDA GÖRÜR.

GÖRDÜĞÜNDEN İBRET ALIR.

BUNUN İÇİN, BİRİNE BAK İBRET AL FİKİR EYLE.

BİRİNE BAK İBRET AL ŞÜKÜR EYLE.

DÜNYAYI BOŞUNA ÇİĞNEME.

ÖMRÜ AZİZ EYLE. DAİMA ALLAH’I ZİKREYLE, ALLAH’I AN VE ONU UNUTMA. ONU UNUTMAYAN ONDAN KORKAR.

ONDAN KORKAN VE ONU SEVENE HER ŞEY VERİLİR.

Sure= TAHA (124) “KİM BENİM ZİKRİMDEN YÜZ ÇEVİRİRSE, ONUN İÇİN SIKINTILI BİR YAŞAM VARDIR. KIYAMET GÜNÜ DE ONU KÖR OLARAK HAŞREDERİZ”.

(125) O ZAMAN: “EY RABBİM, NİÇİN BENİ KÖR OLARAK HAŞRETTİN, OYSA BEN DÜNYADA GÖRÜYORDUM” DER.

(126) ALLAH: “ÖYLEYDİN, ANCAK AYETLERİMİZ SANA GELDİ DE SEN ONLARI GÖRMEZLİKTEN GELDİN. BÖYLECE SEN DE BUGÜN UNUTULDUN” DER.

ALLAH’A EMANET OLUN, RAZI OLACAĞI HAYAT YAŞAYIN.