ABBASİ HALİFELERİNDEN HARUN-REŞİD’E, O DEVRİN FRANSA KRALI BİR GÜL’FİDANI HEDİYE ETTİ.

HALİFE, BU NADİDE FİDANI HAS BAHCESİNE DİKTİRDİ VE BAHÇIVANINA DA BU FİDANA AZAMİ DERECEDE DİKKAT VE İHTİMAM GÖSTERMESİNİ VE İLK AÇAN GÜLÜ KENDİSİNE GETİRMESİNİ EMRETTİ.

FİDAN TUTTU, YERİNİ BEĞENDİ VE BİR MÜDDET SONRA BİR TOMURCUK, BİR GONCA VE NEFİS BİR GÜL VERDİ.

BAHÇIVAN, BU GÜLÜ KOPARMAĞA HAZIRLANIRKEN, BİR BÜLBÜLÜN BU GÜLÜN KARŞISINA GEÇEREK ACI ACI ÖTTÜĞÜNÜ GÖRDÜ VE BU SAHNEYİ SEYRE DALDI.

BÜLBÜL, ÖTTÜ ÖTTÜ VE BİRDENBİRE KENDİSİNDEN BEKLENMEYEN BİR HAREKETLE GÜLE SALDIRDI, GAGASI VE KANADI İLE O NEFİS GÜLÜ DARMADAĞIN ETTİ.

BAHÇIVAN, SOLUK SOLUĞA HALİFENİN HUZURUNA VARARAK, OLUP BİTENLERİ ARZETTİ, AFFINI DİLEDİ. SULTAN KENDİSİNİ TESELLİ EYLEDİ:

“ÜZÜLME. OLAN OLMUŞ. BUNDA, ELBETTE SENİN KABAHATİN YOK, SENİ AFFETTİM. EY BAHÇIVAN. BU ÖYLE BİR ALEMDİRKİ, BUNA ETME-BULMA DÜNYASI DEMİŞLER. BU DÜNYA, BÜLBÜLE DE KALMAZ..

ARADAN BİR ZAMAN DAHA GEÇTİ. BAHÇIVAN BİR GÜN HAS BAHÇEDE ÇALIŞIRKEN BİR YILANIN, O NADİDE GÜLÜ PARÇALAYAN BÜLBÜLÜ YUTTUĞUNU GÖRDÜ VE DERHAL HALİFENİN HUZURUNA KOŞARAK:

“EFENDİMİZ, KERAMET BUYURDUNUZ. DÜNYA BÜLBÜLE DE KALMADI..

AZ ÖNCE, O BÜLBÜLÜ DE BİR YILANIN YUTTUĞUNU GÖRDÜM..”

HALİFE GÜLÜMSEDİ:

“EY BAHÇIVAN, BU ÖYLE BİR ALEMDİRKİ, KİMSENİN YAPTIĞI YANINA KALMAZ. HERKES, ÖNÜNDE SONUNDA YAPTIĞINI BULUR. BU DÜNYA ALEMİ O BÜLBÜLÜ YUTAN YILANA DA KALMAZ.”

YİNE BİR ZAMAN GEÇTİ. BÜLBÜLÜ YUTAN YILAN, OTLARIN ARASINDA SÜZÜLEREK, BAHÇIVANIN AYAKLARINA SARILDI.

BAHÇIVAN DA, ELİNDEKİ KÜREĞİN KESKİN TARAFI İLE VURARAK YILANI ÖLDÜRDÜ VE TEZİ TEZİNE BU HADİSEYİ DE SULTANA HABER VERDİ.

HALİFE YİNE GÜLÜMSEDİ:

“EY BAHÇIVAN, BU DÜNYA SANA DA KALMAZ”

DEDİ.

BİR ZAMAN DAHA GEÇTİ. BAHÇIVAN BÜYÜK BİR SUÇ İŞLEYEREK HALİFENİN GAZABINA UĞRADI VE CELLAD’A TESLİM OLUNDU.

KENDİSİNE, SON ARZUSUNUN NE OLDUĞUNU SORANLARA:

“SON SÖZÜMÜ, ANCAK HALİFEYE SÖYLERİM.”

DEDİ.

KEYFİYETİ SULTANA HABER VERDİLER. BAHÇIVANIN HUZURUNA GETİRİLMESİNİ EMRETTİ VE NE DİYECEĞİNİ SORDU.

BAHÇIVAN, ANLATMAYA BAŞLADI:

“EFENDİMİZ, ELBETTE HATIRLAYACAKSINIZ. BANA BİR GÜLFİDANI VERDİNİZ VE İLK ÇİÇEĞİNİ SİZE GETİRMEMİ EMRETTİNİZ. GÜL KEMALE GELDİ, TAM KOPARACAĞIM SIRADA ONU BÜLBÜL PARÇALADI.

BUNU SİZE ARZETTİĞİM ZAMAN

(DÜNYA BÜLBÜLE DE KALMAZ..)

 BUYURDUNUZ.

DERKEN, O BÜLBÜLÜ YILAN YUTTU. BUNU DA HABER VERDİĞİM ZAMAN: (DÜNYA YILANA DA KALMAZ.)

BUYURDUNUZ.

O YILAN DA BENİM AYAĞIMA DOLANDI VE BEN DE ONU ÖLDÜREREK EFENDİMİZE BİLDİRDİĞİMDE.

(DÜNYA SANA DA KALMAZ.)

BUYURDUNUZ.

HEPSİ DOĞRU, İYİ HOŞ AMMA, BENİ BİR HİÇ YÜZÜNDEN CELLADA TESLİM ETTİNİZ VE GERÇEKTEN BU DÜNYA BANA DA KALMAYACAK..

FAKAT UNUTMAYINIZ EY SULTANIM, BU ÖYLE BİR ALEMDİRKİ, BU YAPTIĞINIZ SİZE DE KALMAZ.

SİZ DE, ÜÇ BEŞ GÜN SONRA, YAPTIĞINIZI BULURSUNUZ.”

HARUN-REŞİD İNSAFA GELDİ, BU HAKLI SÖZDEN İBRET ALDI, SULTANLIĞA YAKIŞANI YAPTI VE BAHÇIVANI AFFETDİ.

(CÖMERT, İSTEMEDEN VEREN KİMSEDİR. KERİM, ELİNDE İNTİKAM ALMA KUDRETİ VARKEN AFFEDENDİR.)

İNSAN MUTLAKA YAPTIĞINI BULUR. AMA ŞURADA, AMA BURADA ER VEYA GEÇ. DÜNYADA VEYA AHİRETTE, AMA MUTLAKA BULUR.

KİMSENİN YAPTIĞI YANINA KAR KALMIYOR.

İYİLİK DE BÖYLEDİR KÖTÜLÜK DE BÖYLEDİR.

BİZLER İSE, BUNUN FARKINA VARAMAYIZ DA, YAPTIKLARIMIZ YANIMIZA KAR KALDI SANIRIZ.

SONRA, BİR GÜN ÖLÜM ANSIZIN KARŞIMIZA ÇIKIVERİR, ŞAŞIRIP KALIRIZ.

ARİF VE AKILLI OLANIMIZ

(YAPTIM DA BULDUM)

DER.

DÜŞÜNCESİ KIT VE KISIR OLANLAR İSE, BUNUN NEREDEN VE NASIL BAŞINA GELDİĞİNİ ANLAYAMAZ.

BİR MUSİBETİN, NEREDEN GELDİĞİNİ FARK EDEMEMEK, AYRICA BİR MUSİBETTİR.

MUSİBETLER’DEN UZAK BİR YAŞAM DİLEĞİYLE.

 ALLAH’IN RAZI OLACAĞI BİR HAYAT YAŞAYIN.