Sonsuz bir karanlIğIn İçİnden doğdum.
IşIğI gördüm, korktum.
AğladIm.

Zamanla IşIkta yaşamayI öğrendİm.
KaranlIğI gördüm, korktum.

Gün geldİ sonsuz karanlIğa uğurladIm sevdİklerİmİ.
AğladIm.

YaşamayI öğrendİm.
Doğumun, hayatIn bİtmeye başladIğI an olduğunu;
aradaki bölümün, ölümden çalInan zamanlar olduğunu
öğrendİm.

ZamanI öğrendİm.
YarIştIm onunla…
Zamanla yarIşIlmayacağInI,
zamanla barIşIlacağInI, zamanla öğrendİm…

İnsanI öğrendİm.
Sonra İnsanlarIn İçİnde İyİler ve kötüler olduğunu…
Sonra da her İnsanIn İçİnde
İyİlİk ve kötülük bulunduğunu öğrendİm.

Sevmeyİ öğrendİm.
Sonra güvenmeyİ…
Sonra da güvenİn sevgİden daha kalIcI olduğunu,
sevgİnİn güvenİn sağlam zemİnİ üzerİne kurulduğunu
öğrendİm.
İnsan tenİnİ öğrendİm.
Sonra tenİn altInda bİr ruh bulunduğunu,
Sonra da ruhun aslInda tenİn üstünde olduğunu öğrendİm..

Evrenİ öğrendİm.
Sonra evrenİ aydInlatmanIn yollarInI öğrendİm.
Sonunda evrenİ aydInlatabİlmek İçİn önce çevrenİ
aydInlatabİlmek gerektİğİnİ öğrendİm.

Ekmeğİ öğrendİm.
Sonra barIş İçİn ekmeğİn bolca üretİlmesİ gerektİğİnİ.
Sonra da ekmeğİ hakça üleşmenİn,
bolca üretmek kadar önemlİ olduğunu öğrendİm.

OkumayI öğrendİm.
Kendİme yazIyI öğrettİm sonra…
Ve bİr süre sonra yazI, kendİmİ öğrettİ bana…

Gİtmeyİ öğrendİm.
Sonra dayanamayIp dönmeyİ…
Daha da sonra kendİme rağmen gİtmeyİ…

Dünyaya tek başIna meydan okumayI öğrendİm genç yaşta…
Sonra kalabalIklarla bİrlİkte yürümek gerektİğİ fİkrİne vardIm.
Sonra da asIl yürüyüşün kalabalIklara karşI olmasI gerektİğİne aydIm.

Düşünmeyİ öğrendİm.
Sonra kalIplar İçiİnde düşünmeyİ öğrendİm.
Sonra sağlIklI düşünmenİn kalIplarI yIkarak düşünmek
olduğunu öğrendİm.

Namusun önemİnİ öğrendİm evde…
Sonra yoksundan namus beklemenİn namussuzluk olduğunu;
gerçek namusun, günah elİnİn altIndayken, günaha el
sürmemek olduğunu öğrendİm.

Gerçeğİ öğrendİm bİr gün…
Ve gerçeğİn acI olduğunu…
Sonra kararInda acInIn, yemeğe olduğu kadar hayata da
lezzet kattIğInI öğrendİm.

Her canlInIn ölümü tadacağInI, ama sadece bazIlarInIn
hayatI tadacağInI öğrendİm.

Ben dostlarImI ne kalbİmle ne de aklImla severİm.
Olur ya …
Kalp durur …
AkIl unutur …
Ben dostlarImI ruhumla severİm.
O ne durur, ne de unutur …

                                                                                                        MEVLANA